Hayatımın ilk deplasman maçı keşke daha güzel geçseydi. Biraz son dakika işi olduğundan Beşiktaşlıların olduğu taraftan maçı izleyemedim. Onun yerine diğer kale arkasında çekirdek çıtlayan seyirci topluluğu içinde kaldım. Sıkıntı geçsin diye ben de çekirdek çıtladım. Kale arkasının sol alt kısmında biraz daha hareketli bir grup vardı Ankaraspor'u destekleyen. İçlerinde epey bir Ankaragücü taraftarı olan. Bir ara bütün stad ayağa, kalkmayanlar Beşiktaşlıdır diye milleti ayağa kaldırdılar. Hehehe ayağa kalmadım, etrafımda başka kalkmayanlar da oldu ama böyle deplasman ortamı da geriyor ortamı. Sonra da ayağa kalkmayanlar ermeni olsun şeklinde gayet yaratıcı bir slogan attılar. o gece ermeni de olduk yani.
Hava çok soğuktu, İnönü'nün o coşkun ortamı yoktu, sahada da futbol yoktu. Tabi her zamanki yerimden izleyemeyince pek de birşey anlamadım. Ama bugünkü yorumcular da pek farklı demiyorlar. Demek ki pek bir hareketlilik yoktu. Devre arasında kendimi aşarak diğer kale arkasına gitmeyi denedim ama başarılı olamadım.
Liderle aramızdaki puan farkı 8'e çıktı. Bu maçtan sonra olağan puan kaybediş üzüntümü yaşamadım. Sittir et moduna girdim, dona dona maç izledik, karşılığı bu oldu. Kızılacak birileri varsa o da bu futbolcu müsvettelerini izlemeye gelen bizler olmalıyız heralde....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder